Dün garip anamın mutfağında otururken uğradı ilham perileri, ikindin ışık öylesine güzeldi ki, gerçekten çizmesem olmazdı. Sırf ikindi güneşi için bile resme başlanabilir. Bir çınar ağacının yapraklarından süzülen ikindi ışığını resmedebilecek düzeye geldiğim zaman kendimi olmuş sayabilirim sanırım.
Çizgilerden vazgeçeli dünya benim için çok değişti. Öncelikle bir kere daha "Neden çiziyorum?" sorusu üzerine düşünmeye başladım. Çünkü benim için her şeyin cevabı bu soruda gizli. Bir çizim yaparken estetik kaygılarım mı ağır basıyor, yoksa kayıt altına almak isteyen, belgeleme hastası yanım mı? Bu ikisinin arasında bir seçim yapmalı mıyım? Yani sizin anlayacağınız şu aralar kafamda hep deli sorular.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder