Geçtiğimiz günlerde taşrada gezerken İstanbul'da çizmekten sıkıldığımı farkettim. Tıka basa doldurulmuş pamuk çuvalları üzerine oturmuş traktör bekleyen pamuk işçilerini izlerken farkettim bu durumu. İstanbul'da oynanan tiyatroya minicik çocuklar bile ayak uydurmuş. İnsanlar kendilerine biçilen rolü sonuna kadar başarılı bir biçimde oynuyorlar. Bıkkınlıktan, yahut başka bir nedenden; sebebini bilmiyorum ama bu aralar tabiat resimleri çizmekten daha çok zevk alıyorum. Mesela yağmuru fırsat bilip ağaç köklerinden fırlayan bu mantarları çizmek beni çok mutlu etti. Yine çizimin her aşamasında "Nereden bulaştım bu işe" diyerekten etmediğim laf kalmasa da netice beni çok mutlu etti.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder