Swift - Artesania Latina

     Bu senenin ilk yarısı benim için çok ilginçti desem kimse için şaşırtıcı olmaz herhalde. Anketlerden anladığım kadarıyla geleceğe dair ümidi giderek azalan tek ben değilim. Çoğu insanın ileriye baktığında gördüğü manzara en az benimkisi kadar karanlık. Belki de bu yüzden bayağıdır derinden motivasyon eksikliği hissediyorum. Ne resim çizme isteği var içimde, ne maket ne de başka bir şey. Giderek tembel bir yaratığa dönüşmeye başladım. Bu süreçte farklı şeyler denemenin güzel olabileceğini düşünerek ahşap modelcilik işine bir gireyim dedim. Bir tane başarısız kayık denemesi sonrası bu gördüğünüz modele başlamaya niyetlendim. Kiti maketçilerde ararken Letgo'da gayet uygun bir fiyata görünce kaçırmadım, hemen almak istedim. Adettendir, biri bir maket kitini yarı fiyatına satıyorsa "Maketi mi bırakıyorsun hocam?" diye sorulur.

Ben de böyle bir ahmaklık edip sordum ve kiti satan şahıs:"Babamız vefat etti bu onun kitiydi" dedi. Bir maketçi için bu durumun ne kadar ağır olduğunu hayal bile edemezsiniz. Tek tek tutkuyla topladığınız maketlerinizi geride bırakmış olma fikri yüreğinizi sızlatabilir. Hele benim gibi doksanlarda taşrada yetişmiş bir memur çocuğuysanız ve elde ettiğiniz şeyler için çok çaba sarfetmeniz gerekmişse ve bu durum sevdiğiniz şeyleri en derinlere saklamak gibi bir saplantıya sebep olduysa. Kiti alıp dükkana gelince bir incelemek istedim, kutuyu açıp karıştırırken ikinci şok da gecikmedi. Amcam güvertenin ahşap kaplamalarını yapmıştı. Yani bu bir modelcinin yarım kalmış işiydi ve hemen bitirilip sahibi huzura kavuşturulmalıydı. İşte bu günlerde ancak bu tür bir motivasyonla model yapabiliyorum. Neyse yarım kalmış modele de başladım. Ahşap maket işi o kadar çok talaş ve kıymık üretiyor ki bu sebepten son iki ayımın en az bir ayı talaş temizleyerek geçti. Çoğu zaman sinir olsam da uğraşıp modeli tamamladım. Ortaya böyle bir güzellik çıktı. Bir modelcinin yarım kalmış işi tamamlanmış, ben de huzura kavuşmuş oldum. Şimdilerde tezgahın üstünde F-101 parçaları sürekli bana bakıyor, çantamda günlerdir çizilmeyi bekleyen bir defter var. Umuyorum ki gelecekte "2020 ne kadar güzelmiş ya" dediğimiz günler geçirmeyiz.