Bu sene zor bir sene oldu benim için bir sürü şeye zihnen kendimden çok uzaklarda yakalandım, son birkaç senede kendimi biraz salar gibi olmuştum. Bana bu kadarı bile bana fazlaymış, kendime zor gelebildim fakat bu mücadele yaşanmaya devam ederken şahsi havacılık dünyamda güzel şeyler de oldu. Yıllardır yapmak isteyip bir türlü fırsat bulamadığım bazı şeyleri bu sene gerçekleştirebildim. Bunların ilki Sivrihisar Hava Gösterileri oldu. İlk önce çok değer verdiğim arkadaşım Tora Benzeyen'in gazıyla gösterilere katıldık. Sonrasında sorumlusu olduğumuz şantiyelerden birine giderken yolumun hemen üstünde olunca müzeye de tekrardan uğrama fırsatı buldum. Müzede görmeyi hayal ettiğim kuşları havada gördüm, dinledim.
Bu hafta ise Ankara’dan geçiyordum, kullandığımız ölçme aletlerini bakıma götürmek için iletilen adrese tıkladığımda, Etimesgut’taki Türk Hava Kuvvetleri Müzesi’ne yalnızca 9,6 km mesafede olduğumu fark ettim. Biraz da vaktim olduğunu görünce müzeye uğramadan edemedim. Açıkçası çok yüksek bir beklentim yoktu; zira Türk Hava Kuvvetleri envanterine girmiş pek çok avcı jetini zaten Yeşilköy’de, bir kısmını da Eskişehir’de görmüştüm. Bu müzeye uğramamın asıl sebebi, F-102’nin eğitim versiyonu olan TF-102’yi görmekti. Buna rağmen müze beni olumlu yönde şaşırttı. Yeşilköy’deki müzeye kıyasla çok daha bakımlı uçaklarla karşılaştım; uçakların boyaları taze, parçaları ise genel olarak yerinde ve iyi sabitlenmiş haldeydi. Ne yazık ki Yeşilköy’deki uçakların durumu, buradakilerle karşılaştırıldığında oldukça içler acısı kalıyor. Tekrardan F-102'ye dönecek olursak ne olurdu şu uçak biraz daha fazla uçaydı da havada göreydik. Hele şu eğitim versiyonu o kadar hoşuma gidiyor ki. Bir rivayete göre ambargolar sebebiyle parça sıkıntısına düşülünce zaten az sayıda olan bu uçaklar tedavülden kaldırılıyor ancak yıllar sonra savaş durumunda kullanılır düşüncesiyle saklanan parçalar arasında tonla yedek parçanın olduğu yönünde iddialar dolaşıyordu sağda solda. Neyse en azından F-102'nin iki versiyonunu da görmüş oldum artık.
Buradaki uçakların tamamı çok bakımlı duruyordu, bir de hepsinde tüm yakıt tankları takılı, yanlarında mühimmatlarıyla bayağı benim maket rafında geziyormuşum gibi hissetmeme neden oldular. Şu Phantom'a baksanıza sanki birazdan göreve gidecekmiş gibi durmuyor mu sizce de?
Bu da kardeşi RF-4E, şunun Japon versiyonunu yapmam gerekiyor artık 2026'da canıma tak etti.
Şuna ne diyorsunuz? F-5'ler de apansız ayrılmadılar mı aramızdan, bir gün bir baktık artık göklerde onlar yoktu. Gökyüzünü en güzel süsleyen uçaklardan değiller miydi sizce de?
Bilmiyorum hiç bahsettim mi ama S-2'lerin de büyük hayranıyım, aslında hayranı olmadığım donanma uçağı yok gibi ama şunun tatlılığına bi' bakar mısınız? Resmen aklımı çıldıracağım, şunun da kitini yapmam gerekiyor artık, bu arkadaşı sadece müzede görebiliyor olmak bazen acı veriyor insana.
Şu açıdan da çok tatlı durur kendisi...
Şu tombiş kuşları da sevmemek elde değil, sanırım bu rafa da sığar 72 ölçekte.
Müze konusunda anlatılacak bir sürü şey var ancak tek tük okuyucuları da bu konularla sıkmak istemem doğrusu. Yolunuz düşerse mutlaka bir şans tanıyın.
Ne yazık ki bu sene çok çok az oldu çizimle alakalı paylaşımım, çizim için bu blogu takip eden az sayıda değerli takipçiye çok ayıp etmiş gibi hissediyorum son zamanlarda. Bundan sonra onları da göz önünde bulundurmaya gayret etmek gibi bir düşünce içerisinde olsam da başaramazsam affedin lütfen.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder