Bugün yine depresif bir yerden konuya giriyorum. Sebebi özetle şu: bayağıdır aradığım bir kit vardı. Üretici firma kapanalı yıllar olmuş, hatta firma sahipleri dahi geçtiğimiz senelerde çoktan terk-i diyar eylemişlerdi. Kiti ararken eski bir maketçinin zulasında buldum ve aldım, henüz teslim alamamış olsam da en azından kiti bulabilmiş olmanın verdiği sevinçle yetiniyorum şimdilik. Eski bir maketçi diyorum çünkü bu abimiz koleksiyonuna bakılırsa yılların maketçisi. Tarafımdan aranmakta olan kit eskiden de fazlaca talep edilen ürünlerden biri olduğu için eminim severek aldı ve belki de hiç dokunamadı. Yukarıdaki çizmiş olduğum resme bağlanacağımız nokta işte tam da burası. Bu kutular içerisinde de benim yıllardır bir şekilde toplamakta olduğum ıvır zıvırlar bulunuyor. Artık çekmeceler, masa altları, dolaplar almadığı için kutulayıp depoya sallıyorum bir çok şeyi. Böyle giderse beş on seneye evde adım atacak yer kalmayacak. Sanırım bir yaşa gelince insan zorunlu olarak malzemeleri elden çıkarıyor. Umarız tüm bu biriktirilen malzemeler ileride hakettikleri yeri bulurlar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder