#TopNine2019

     Biliyorsunuz "Top Nine" isimli bir websitesi üzerinden sene içerisinde Instagram üzerinde yapmış olduğunuz paylaşımlar arasında en fazla beğeni toplayan dokuz resmi sıralayabiliyorsunuz. Artık adetten olan bu olayı sene sonlarında merak eder oldum. Bu sene de yine şaşırtmadı ve benim sevdiğim resimlerden sadece biri kendine listede yer bulabildi. Evet, ben de size katılıyorum. Bir paylaşımın yapılma gününden saatine kadar bir sürü şey bu durumu etkiliyor, bu yüzden takılmadan devam ediyorum. Hepimizin yeni yılını kutluyorum, umarım hayattan beklentilerimize ulaştığımız, bolca okuyup, çizip, ürettiğimiz bir sene olur 2020 yılı.

Yılın Son Buluşması

     Doksanlarda çocukluğunu yaşamış olan vatandaşlardan birisi de benim. O yıllar henüz bir sürü ekran tarafından esir alınmadığımız yıllardı, gerçi bizden önceki jenerasyonlarda büyük ihtimalle bu cümleleri bizim için kuruyorlardı o zamanlar. Aslında temelde fark eden şey bence o zamanlar seçim algoritmalarımızı başkaları geliştirmiyordu. Kendimiz ansiklopediler arasında gezinirken ilgimizi çeken şeyleri  kurcalayıp buluyorduk. Şu anda üstümüze kova kova veri boşaltılırken, bunların arasından seçim yapmak kolay olmuyor, tek çare kendimizi bırakıveriyoruz algoritmaların ellerine. Sonrası kulağından slime çıkartan yaratıklar, sakatlanma videoları, boş beleş diziler vs. 

6 Numara Bakımda (Canadair NF-5A c/a:71-3058)

     Teknofest'in son günüydü, tüm uçaklar sırayla çıktılar ve gösterilerini yaptılar. Ancak Türk Yıldızları ekibimizin 6 numarasında bir sorun vardı. Ekipteki diğer uçakların uçuş sonrası kontrolleri yapılmış, motorlar kapatılmış ve kokpitler örtülmüş olmasına rağmen 6 numaranın ekibi halen daha çalışmaya devam ediyordu. Sonrasında uçağı ekibin seyyar bakım istasyonunun olduğu tarafa doğru çektiler. İlk defa bir muharip uçağın tamir-bakım işlemlerine şahit olduk. Motor tamamen söküldü ve sol tarafta kadrajın dışında kalan bir yere çekildi. Ardından ekip çalışmaya devam etti. Biz bulunduğumuz yeri terk ederken 6 numaranın çalışmaları hala devam ediyordu. Kanadınıza çöp değmesin temennisiyle uçağa ve ekibe veda ettik. Ertesi gün uçaklar üslerine doğru hareket ederken, 6 numarayı tekrardan göklerde görünce elbette çok rahatladık.

Serbest Çağrışım Yazıları

     Bir süredir başka başka defterlere çizim yapıyordum, ölçülerine bir türlü alışamayınca yine gidip eskiden almış olduğum Moleskine'lerden birini açtım. Üzerindeki tarihe bakınca defterin üç yıldır bende olduğunu görmüş oldum. O zamanlar bu defter için sadece 35 tl veriyordum, bu yazıyı yazdığım günlerde ise fiyat 200 liraya yaklaşmış, belki de geçmiş durumda. Az önce fiyatları kontrol etmek için Moleskine'nin uluslararası sitesine girdiğimde farklı farklı bir sürü suluboya defteri daha çıkardığını üzülerek gördüm. Ulan yıllardır resim yapıyoruz 2019'u mu beklediniz bu defterleri çıkarmak için. Henüz Türkiye'de bu defterlerden görmüş değilim, ancak gümrük konusunda yaşadığımız sınırlamalar ve ek vergiler olmasa birkaç tane sipariş vermeyi çok isterdim. 

Usk Istanbul Tophane Buluşması

     Merhaba cınım blogum, bugün yine bir Usk Istanbul buluşmamız vardı. Buluşma başlangıcında nedense çok garip bir şey yaptık. Sözde İstanbul Bienali'ne gidecekken birden kendimizi bir parkta bulduk. Nedenini eminim sen de merak ediyorsundur, evet tahmin edeceğin üzere hava güzel olduğu için içeriye tıkılmak istemedik. Herkesin içinden gizli gizli aynı şey geçince en yakın parka attık kendimizi. Son buluşmalarda hep iki resim iki resim gidiyorum ama sizler ikinci resmimi daha sonra görebileceksiniz. Malum bugün saçmalama modunda değilim çok, bir resmi yukarıya yerleştirip serbest çağrışımla saçmalamayı sevdiğim için iki resmi de hemen paylaşmak istemedim. Bininci kez "bu yüzden" ikinci resim için biraz beklemeniz gerekecek. 

     Bir de şöyle bir durum oldu, eskiden(m.ö. 210) hep teker teker resim paylaşırken şimdi bir buluşmada çizdiğim resimleri peş peşe paylaşıyorum, bu durumda post sayısı giderek azalıyor. Yıllık yaptığım resim sayısı açısından çok fark olmasa da sanki son zamanlarda fazla paylaşım yapmıyormuşum gibi bir durum ortaya çıkıyor. Bundan sonra hep tek tek mi paylaşsam diye düşünmeden edemiyorum, aynı zamanda neden bu kadar çok neden sonuç ilişkisi içerisinde konuyu ele alıyorum bunu da merak ediyorum.                  

     Açıkcası zaman geçtikçe blogda bir şeyler oturur diye düşünüyordum ancak aradan yaklaşık dört koca sene geçmesine rağmen hala oturan pek bir şey yok. Blogun son zamanlarda giderek garipleşen bir takipçi, okuyucu vs. kitlesi de oldu. Anlamakta zorlandığım bu kitlenin çok ilginç ülkelerden geliyor olması. Ne yapıp edip bu çukura düşüyorlar çok merak ediyorum. Sanırım benim Youtube'da en sevdiğim şeylerden biri olan hiç görüntülenmemiş videoları arayıp bulurken yaptığımı bloglar arasında yapıyorlar bu arkadaşlar. Uzak doğu hariç tüm dünyadan takipçilerim var, yan yana dizilseler tüm dünyanın renklerini oluşturabilirler, hepsine tek tek sormak isterdim "Yolun buraya nasıl düştü?" diye.

Revell Sukhoi Su-27SM Flanker (1/72) Kiti İncelemesi

Fotoğraf www.amazon.com'dan alınmıştır.

-GİRİŞ-

     Teknofest'ten birkaç gün önceydi, Su-35S'in prova görüntüleri sosyal medya platformlarına meteor gibi düşmüştü, hatta provalar esnasında Yeşilköy semalarında uçağı izleyenler o anlık akıl sağlıklarını kaybettiklerini düşünmüş, sonrasında gördüklerini tabir ve tevil edebilmek için hurafe, efsane ve bir kısım tabiatüstü olaylara başvurmuşlardı. Zaten aradaki o bir gün hepimiz için çok zordu. Festivalin ilk günü, Solo Türk'ten hemen sonra uçağı izleme fırsatını biz de yakaladık. Zaten bunları detaylıca iki önceki yazımda anlatmıştım. Olay sonrasında bir de Russian Knights'ı görünce içimdeki Sukhoi aşkı iyice depreşti. "Ne yapam edem de bi' Sukhoi kiti yapam" diye dolanırken önce maket sitelerinden hızlıca bir Su-35 kiti aradım, 48'lik zaten yoktu, yurt dışı alışverişi bekleyemeyecek kadar fena durumdaydım. Sadece Hasegawa'da Su-35'i buldum, o da 72lik bir kit olmasına rağmen fiyatı 300 tl civarında olunca evdekilerden birini yapmaya karar verdim. Daha önce hiç Sukhoi ailesinden bir uçak yapmamış olduğum için Trumpeter kitlerine bulaşmaktansa; Revell'in kitini yapmanın daha iyi olacağını düşündüm ve tozlu raflarda kutuyu arayıp bulduktan sonra tezgaha yapılmak üzere aldım. Su-35 ile hemen hemen aynı forma sahip oldukları için içimdeki yangını biraz olsun söndürürüm diye umdum. Zaten F-35'lerin acısını hala yüreğimin en derinlerinde hissederken, yemişim Kuzey Atlantik'ini de, paktını da deyip uçağa giriştim.

Daha Önce Tanışmış Mıydık?

  Geçenlerde uçaklar üzerine düşünürken görmüş olduğum bazı uçakları hatırlayamadığımı farkettim. Bunun üzerine ne zamandır aklımda bu uçaklar üzerine bir liste yapmak vardı. Aslında bu liste biraz daha uzun ama kuyruk numarasını net olarak göremediğim, ya da bulamadığım uçakları listeye dahil etmedim. Zaten uçağı tanımlayacak herhangi bir kimlik numarası olmadan listeye almanın pek yararı olduğunu düşünmüyorum, çünkü alt alta tanımsız bir sürü F-16 görmek istemiyorum.       Bu liste ister istemez arşivdeki fotoğraflarımdan, notlarımdan sonradan derlendiği için atlamış olabileceğim hava araçları da vardır mutlaka. Yine de listem beni tatmin etti diyebilirim, aşağıdaki dostlara dönüp birkaç defa bakıp hatırlamak beni epey mutlu etti. Kuyruk numaralarını göremediğim, ya da her hangi bir şekilde kayıt altına alamadığım için listeye ekleyemediğim bir sürü uçak için üzgünüm, bu bana iyi bir ders oldu. Bir dahaki sefere ilk olarak kuyruk numaraları alınacak.

Airbus A400M Koca Yusuf

     İşte karşınızda Koca Yusuf; her ne kadar avcı sevici olsam da bu tombul kuşlara meyletmemek elde değil. Henüz daha üniversitede öğrenci iken, ilk teslimatı beklediğim günlerde sabah akşam internete düşen fotoğraflarını bir yere kaydeder, sonra açıp açıp saatlerce bakardım. Deli dana gibi kendini muharip sanan bu devin tono attığı bir video vardı o zamanlar, kaç defa izledim bilmiyorum. Derken Airbus fabrikasından bize ait ilk uçak çıktığında heyecanım doruk noktasına ulaştı, ancak testler esnasında beklenmedik bir şey oldu ve uçak feci bir biçimde düştü. Böyle olunca teslimatlar ertelendi, biraz daha beklemem gerekti görmek için. Bu devi ilk defa geçtiğimiz sene görme şansım doğdu, ancak yine beklenmedik bir şey oldu ve o sene askere gidince yine göremedim. Bu sene artık tüm planlarımı iptal ettim ve altı gün süren Teknofest boyunca dört gün doya doya gördüm, hatta son gün akşam piste çıkartılırken birlikte taksi yapma fırsatımız bile oldu. Böylelikle NATO devleri serisinden görmediğim sadece C-5 Galaxy kaldı.

Teknofest 2019 Notları

Okuyucuya Not: Bu yazı aslında okuyucudan çok kendim için yazmış olduğum yazılardan birisidir. Daha önce dediğim gibi burayı bir nevi günlük olarak da kullanmayı seviyorum, özellikle fotoğraflar ve videolarla birlikte bir şeyleri kayıt altına alabilmek teknolojinin en önemli güzelliklerinden.

     Malumunuz geçtiğimiz hafta Atatürk Havalimanı Teknofest'e ev sahipliği yapmıştı. Bu festivale dair bir şeyler karalamak güzel olur diye düşündüm. Sanıyorum ömrüm boyunca bir daha kolay kolay göremeyeceğim kadar çok şeyi bir arada ve aktif vaziyette görme fırsatım oldu. Bu gördüğüm ve izlediğim şeyleri bir kayıt altına almak adına bol bol fotoğraf ve video çektim. Bunların bir kısmını aşağıya ekleyeceğim, kalanını Youtube kanalımda bulabilirsiniz. Bu görüntülerin arşivde küflenmesindense arayanların bulabileceği bir platformda bulunması daha güzel olacaktır.

     Festivalin genel değerlendirmesini en sonda yapmayı planlıyorum, bu yüzden direkt festival maceralarımıza giriş yapıyorum. Malum festivalin benim için önemli iki yanı var: birincisi aktif halde hava kuvvetlerimizde kullanılan unsurları bir arada görebilmek, kıyaslamak ve bunları bizzat kullanan personel tarafından bilgi alabilmek, ikincisi ise havacılık gösterileri. Arama kurtarma tatbikatından akrobasi gösterilerine kadar birçok gösteriye imza atan silahlı kuvvetlerimizi tebrik ediyorum bir kere daha.

30 Ağustos Hatırası Liman Ziyaretleri

     30 Ağustos aslında Zafer ve Tayyare Bayramı olarak geçse de yılda birkaç kez gelen gemilerimizi ziyaret etmesek olmazdı. Bir de liman ziyareti yapacak olan gemiler Doğu Akdeniz'de halihazırda haklarımızı savunmak için canla başla çalışan gemiler olunca zaten günü tamamen kapattık ve gemilere adadık. Bir güne üç gemi sığdırdık.

Usk Istanbul Çizgi ve Sahaf Festivali Buluşması

     Inanna bir gün yer altı dünyasında hüküm sürmekte olan kız kardeşini görmek için yeraltı dünyasına iner. Ziyaret gerçekleşir, hatta belki de şüphe uyandıracak kadar uzar. Durum bu olunca kardeşi yeraltı dünyasındaki iktidarındaki iktidarından olma korkusuyla İnanna'yı bir cesede çevirir. Günler geçer, İnanna dönmeyince veziri hemen tanrılar meclisine koşar ve durumu anlatır. Diğer tanrılar eden bulur diye düşünse de bilgelik tanrısı Enki hemen müdahale eder, İnanna tekrardan canlandırılır. Fakat tam da yer altından çıkacakken kapıda durdurulur ve ona yer altından çıkacak olan bir bedene karşılık başka bir beden bulması gerektiği söylenir. 

Revell 1/48 F-15E Strike Eagle&Bombs Kiti

     Yıllar önce bir yakınımızın çocuğuna ait oyuncak bir uçak vardı. Çocuk o zamanlar çoktan liseye başladığı için oyuncak genellikle ben gelene kadar evin kenar köşesinde duruyor, ben gelince bir şekilde bulup çıkartıyordum. Kendimi bildim bileli uçakları çok seviyorum, bu yüzden bu oyuncağı da gereksiz yere sevmiştim. Her neyse bir gün uçağın artık benden başka müşterisinin kalmadığını gözlemlediğimde bunu istemeye karar verdim. Annesine sordum, annesi de bir soralım bakalım dedi ve ardından red cevabıyla döndü. O zamanlar bayağı sinir olmuştum. Elbette bahsettiğimiz günlerde uçaksever bir çocuğu çıldırtacak cinsten maketler raflarda yer almıyordu. En azından ben 90'lı yılların Manisa-Kırkağaç'ında hiç denk gelmedim. Sadece sanırım Türk Hava Kurumu'nun model uçak kursları vardı bazı şehirlerde, Manisa'da var mıydı bilmiyorum, zaten böyle bir kursun olduğunu da çok sonra öğrenecektim.

Usk Istanbul Maçka Parkı Buluşması

     Ara ara zihnimde çizim konusunda birazcık sadeleşmeye gitme düşüncesi belirip kayboluyordu. Bu hafta üşengeçlikten yanıma hiçbir şey alasım gelmedi. Ancak sadeleşmek ile dımdızlak ortada kalmak arasında çok ince bir çizgi varmış. Ben bu çizgiyi fersah fersah aşarak bayağı bayağı malzemesiz yola çıkmışım. Ne telefonumda şarj, ne çantamda fırça.

Panzer Kampfwagen II Ausf. F/G (Tamiya, 1/35)

     Geçtiğimiz günlerden birinde, bir akşam vakti tezgahta oyalanırken birden içimde bir tank yapma isteği doğdu. Böyle zamanlarda maket tanrıları sakin olmayı, önce derin bir nefes alıp ona kadar saymayı, eğer hala durum aynıysa odanın dışına çıkıp birkaç adım yürüyüp yeniden düşünmeyi salık vermekteler. Ancak şeytan insanı bazen fena yakalıyor. Bu düşünce zihnime düştüğünde öylesine savunmasızdım ki, bir de üstüne sosyal medyada tesadüfi olamayacak kadar garip bir biçimde gelişen panzer fotoğrafları, videoları bombardımanı eklenince kendime hakim olma ümidimi  ve inancımı tümden yitirdim. Tezgahın altında bayağı zamandır pusuda bu günü beklemekte olan Panzer II kutusuna sarıldım

1 Temmuz Kabotaj Bayramı ve Tcg Salihreis

     En başından sizleri uyarayım, bu yazı çizimle veya maketlerle ilgili olmayacak, daha çok sonradan hatırlanmak üzere buraya bıraktığım şahsi bir not gibi düşünebilirsiniz.Malumunuz, geçen pazartesi 1 Temmuz Kabotaj Bayramı dolayısıyla Türkiye ve çevre ülkelerde, 26 limanda 28 muharip gemimiz liman ziyaretlerini gerçekleştirecekti. Limanlar arasında İstanbul'da vardı, ancak İstanbul'a gelecek olan gemiyle alakalı herhangi bir veri elimizde yoktu. Biraz araştırma sonucunda gelecek olan geminin F-246 borda numaralı TCG SALİHREİS olduğunu öğrendik. 

Usk Istanbul Büyükçekmece Buluşması

     Ülkecek garip bir dönemden geçiyoruz, bu durum sanırım kendi hayatımda da etkisini gösteriyor. Daha önceden sevdiğim birçok şey şu anda eskisi kadar çekici gelmiyor. Birkaç ay öncesine kadar vakit geçirmeyi sevdiğim bloglara bakmaz oldum, okuma isteğim belirgin bir biçimde azaldı son zamanlarda. Özellikle şu bitip tükenmek bilmeyen seçim süreçlerinin de bu durumda etkisi var sanırım. Son yerel seçim sürecinde çok fazla vaktimi yediği için bırakmış olduğum twitter'a tekrardan sardım. Ülke gündemiyle sabah akşam yüzleşir olmak insana bir sürü güzelliği unutturuyor.

Kuzeye, En Kuzeye!

          Her ay bir kere olsun bisikletle 50 km üzeri yol yapmaya çalışıyorum bir süredir. Havalar güzel olunca yedek malzemelerden pek yer kalmıyordu, bir de soğuk havada terli halde durup resim yapmak zatürreye davetiye çıkarmak gibi olacağı için yaz öncesinde bu tarz bir girişimde bulunmadım. Geçtiğimiz günlerde İstanbul içerisinde turlamak istedim, bu konuda çok güzel bir rehberim var artık(Bkz. Aydan Çelik-İstanbul Bisiklet Rehberi). 

Usk Istanbul Beşiktaş Sahili Buluşması

     Geçtiğimiz haftalarda pek katılımın olmadığı küçük, kısa bir buluşma yapmıştık. Buluşma lokasyonu ise Beşiktaş sahiliydi. Bir sürü planım olmasına rağmen çizecek şey ve yer bulmakta zorlandım diyebilirim. Her zamankinden kalabalık geldi iskele gözüme. Sanırım şantiye etkisine de yakalandım. Bir yerde kazı, inşaat vs. görünce soğuyorum sahneden. İçimde zerre kadar çizim yapma isteği kalmıyor. O hafta bir de sürekli önümüzden görüşümüzü kapatan kamyonlar gelip geçiyordu (evet, hepsi sahilde!). Sırf çizmiş olmak için çizdim iskeleyi. Boyamaya bile üşendim.

Tamiya 1/700 USS Enterprise Kiti Üzerine

     Bugün konumuz gemiler. Özellikle de 2. Dünya Savaşı esnasında Pasifik Okyanusu'nda yaşanmış olan hemen hemen tüm savaşlarda boy göstermiş olan Yorktown sınıfı uçak gemileri. Aslında bahsetmek istediğim kit başlıktan da anlaşılacağı üzere USS Enterprise, ancak Tamiya'nın yapmış olduğu bazı ilginç işlerden ötürü başlığı biraz daha geniş tutmakta yarar olacağını düşünüyorum.

    Geçtiğimiz aylarda uzun uğraşlar sonucunda bir adet 1/720 ölçekli Nimitz yapmıştım, kit her ne detay yoksunu olsa da bayağı hoşuma gitmiş ve beni uçak gemisi yapma konusunda motive etmişti. (Elbette bu durumun yaşanmasında malın ölçülerinin katkısı büyük oldu.)

Usk Istanbul Karaköy Buluşması

     

     Daha önce bahsetmiştim, bir süredir sağa sola bisikletle gidiyorum. Daha doğrusu ilk zamanlar spor için işe gidiş gelişlerde kullanırken, sonradan şehir içi trafiğinde de bisikleti kullanabileceğimi görünce bayağı bayağı ulaşım aracına dönüştü benim için. Ne zamandır aklımda bisikletle bir yere gidip çizim yapma planları yapmakta olsam da soğuk havalarda bu biraz zordu. Haftasonu hava güzel olunca bu yöntemi test etmek istedim. Bu sefer buluşmaya bisikletle gittim. Zaten bisiklet başlı başına bir zevk, üstüne bir de uzun zamandır fırsatını bulup yapamadığım çizim faaliyeti de eklenince tadından yenmez oldu. Bu sene sanırım bir günde iki resim tamamladığım ilk buluşma oldu bu buluşma.

Tamiya Royal Navy Sea Harrier FRS.1 (1/48) Kiti Üzerine

     Bu günlerde sebebini anlayamadığım garip bir yoğunluk var, arazi işlerim normalin bayağı üzerinde seyrediyor. Geniş açıklıklarda tüm gün son sürat esen soğuk rüzgara maruz kalıp, ardından sıcak bir ortama geçtiğiniz anda kendinizi kaybediyorsunuz ve istemsiz olarak vücut kendisini daha o anda uyku moduna almaya başlıyor. Bu süreçte üretim adına pek bir şey yaptığım söylenemez. Yapmaya çalıştığım çoğu şey yarım kalmış durumda. Bir türlü bitiremediğim bir sürü proje var sağda solda. Bir o kadar da yapmak isteyip bir türlü elimin gitmediği işler var. Bu süre içerisinde hemen hemen bitirmiş olduğum tek proje bu Kraliyet Hava Kuvvetleri'ne ait bu Harrier. 

Usk Istanbul Atatürk Arboretumu Buluşması

     Bazen buluşmalarda resimler üzerine laflarken çok basit sorular insanı çok ilginç yerlere götürebiliyor.  Geçtiğimiz Usk İstanbul buluşmasında bu durumun müsebbibi genç çizerlerimizden biri olan Başak'tı. Hikaye şöyle gelişti: Öncelikle bendeniz yukarıdaki resmi çizdim ve bitirmeye yakın Başak Hanım yanıma geldi. Resmin güzel olduğunu söyledi. Sonrasında ben de tam aksine hiç de güzel olmadığını söyledim. Devamında Başak o ana kadar düşünme zahmetine hiç girmediğim şu soruyu sordu:"Eğer bu resmi ben çizmiş olsaydım güzel olmuş demeyecek miydin?". Evet, soru gayet basit. Başkası tarafından yapılmış olsa muhtemelen çok ilginç gelebilecek bu resmi kendim yaptığımda neden hiç hoşuma gitmedi?

Usk Istanbul Salt Buluşması

     Birkaç haftadır bloga vakit ayıramıyorum, bunun sebebi biraz mesai saatlerinde yaşadığım yoğunluk, biraz da üşengeçlik. Geçtiğimiz hafta Usk Istanbul Salt Galeri'deydi. Bir süredir buluşmadığımız için gün sayar olmuştuk. Geçtiğimiz sene istediğim şekilde tamamlayamamıştım bu sahneyi. Bu buluşmada yine aynı yere oturdum ve yine sonuç istediğim gibi olmadı. Şehirde herşey grinin tonları olunca renklendirince ortaya garip şeyler çıkıyor. Bir dahaki buluşmada umarım istediğim resmi yapabilirim.

Bir Buluşmaya Daha Hoşgeldiniz!

Bu postu adı sanı bilinmeyen yüzlerce diorama, maket vs. ustasına adanmıştır.

     Bugün buluşma yerimiz son zamanlarda insanların sosyal medya platformlarında paylaşmalara doyamadığı bir galeriydi. Galeri içerisinde geçirdiğim vakitte; neyin sanattan sayılıp, neyin sayılamayacağı üzerine uzun uzun düşündüm. Garip bir biçimde sanki birileri bizi sanat ayağına kandırıyormuş gibi hissediyorum birkaç yıldır. Birkaç asistan tut istediğini yaptır, kalanını da çocuğu markete gönder aldır, yap yapıştır, tak takıştır tadında eserleri gördükçe ne düşüneceğimi bilemiyorum. "Fikir nasıl olsa benden çıkıyor eser de benimdir, orada emek eden çoluk çocuk zaten maaşını alıyor, merak etmeyin, siz işinize bakın!" yaklaşımını da pek sevemiyorum. Bu çalışmalara sanat eseri gözüyle bakamıyorum. Bu konuda biraz eski kafalı olabilirim, bunu kabul ediyorum. Belki olayları bu noktaya getiren insanların tüketim çılgınlığı olabilir. Çıldırmışçasına tüketiyoruz her şeyi. Eskiden internetin saatlik ücretinin bir günlük okul harçlığıma denk geldiği zamanlarda DeviantArt üzerinden indirdiğim resimlere saatlerce bakardım bazen. Şimdi Instagram'da bir resime çok istisnai olmadığı sürece beş saniye bile ayırmıyorum. Belki bu yüzden sanat camiası da talebi karşılayabilmek adına seri üretime geçme kararı aldı ve artık bu sebepten fikir yavaş yavaş eriyip eserden aşağıya akarken geriye abartılı, süper ötesi görsellik kaldı. Hal böyle olunca hikayelerden geriye de pek bir şey kalmadı. Asıl kötü olan ise bu yaklaşımın her alanda kendini göstermesi.

Usk Istanbul Koç Müzesi Buluşması

     Sokrates'e: "Otuz zalimler seni ölüme mahkum etti!" denildiği vakit:"Tabiat da onları!" demiş. Madem ki zamanımız her geçen gün biraz daha tükeniyor, o zaman bizler de daha şimdiden maziden yerini almış ve alacak dakikalarımızı defterlerimizde ölümsüzleştirmeye devam edelim dedik. Kağıt her ne kadar dünya üzerindeki onca materyal arasında, kuşların tüyünden sonra en zayıf malzeme gibi görünse de; biliyoruz ki Mısır Piramitleri'ni inşa eden, çoktan kuma karışmış işçilerin hikayesini de bize taşıyan kağıdın kendisiydi. Toprak altında da olsa; gelecekte birileri sayfalarıma rastladığı takdirde düşüncelerini merak ederdim. Hal böyleyken zamanı dondurmanın en kısa yolunu bulmuşken yine zamanın donduğu bir yerde, müzede çizim yapmamak olmazdı. Özellikle de bahsi geçen müze Rahmi M. Koç Müzesi olunca. Koç müzesine bayağıdır gitmemiştim, bayağı özlemişim. İstanbul'da birkaç ayda bir gidilmesi gereken yerlerden biri bu müze kuşkusuz. 

Usk Istanbul - Raillife Dergisi Röportajı (Ocak 2019)

     Hayatta bazı şeyleri iyiye işaret sayabilir miyiz bilmiyorum, ancak ben bu haberi 2019'a dair bir işaret saydım. İstanbul sokaklarında fırtına gibi esen Usk İstanbul'un hikayesi bu ay Raillife dergisinde. Aşağıdaki yazıya bu linkten ulaşabilirsiniz.