Rodos resimleri gelmeden hemen son USk buluşmamızda yapmış olduğum çizimi sizlerle paylaşmak istedim. Her ne kadar memlekete döneli bir haftaya yakın süre geçmiş olsa da işten izin almış olmanın bedelini biraz ağır ödüyorum. Bu sebeple umarım yakın zamanda resimleri tarar veya uygun şekilde fotoğraflayıp paylaşabilirim. O esnada buraları boş bırakmamak adına son buluşmamızda yaptığım çizimi bir o günün anısına buraya bırakıyorum.
Geçtiğimiz hafta sonu sinir bozucu bir aydınlanma yaşadım, size biraz bundan bahsetmek istiyorum. İşin doğrusu benim hafta sonuna kadar fark etmediğim şey her zaman gözümün önüneydi ancak anlamam yine her zaman olduğu gibi biraz uzun sürdü. Birkaç defa farklı kiliselerde çizim yapmak istedik, resmi ziyarete açık olanlarda dışarıda çizmek sorun olmasa da bazı ziyarete kapalı kiliselerde ne yazık ki çizim yapamadık. İzin almak için yetkililerle konuştuğumuzda bizi Patrikhane'ye yönlendirdiler, kilise bahçesi içinde bile çizim yapabilmek için izin almak gerekiyormuş, haklı olarak ülkede yaşanan bazı can sıkıcı örneklerin tekrar yaşanmaması için bu şekilde önlem aldıklarını söylediler. Hafta sonu Samatya'da yine bir deneme yaptım ve bir kilise girişinde yetkiliye önce kendimizi tanıtıp sonrasında içeride çizim yapabilir miyiz diye sordum, yine Patrikhane'ye yönlendirdi bizi. Daha önce bize ve ülkemize zarar verdi bu saldırılar diye de ekledi. Geçmişte yaşanılanları elbette bilmiyor değilim, hatta bu yazıyı yazdığım tarihlerde geçmişte yaşanılan saçmalıkları da unutmuş değilim ancak bu bürokrasi duvarının kimin yararına olduğunu doğrusu çok merak ediyorum. Ülkede ne yazık ki A'dan Z'ye tüm kurum kuruluşlarda, tüm topluluklarda, her kesimde sorunlarla mücadele etme biçimi hemen hemen aynı, en eğitimlisinden en cahiline kadar tek bir metot var ve o da "Ağrıyan kolu kes!".
Dronlar bu derece yaygınlaşmaya başladığı günlerden bu yana ilgi alanım içerisindeler, hatta geçtiğimiz yıllarda büyük bir merakla gidip bir dron aldım, mevzuat gereği rahat uçuş yapabilmek adına dronun kalkış ağırlığını 500 gramın altında olmasına dikkat ettim. Sonra uçuş yapmak için kuralları biraz araştırınca benzer bir duruma şahit oldum. Birkaç hıyar kız yurdu kenarında veya havalimanı yakınında uçuş yaptığı için sivil havacılık kurumu dron uçuşlarını neredeyse tamamen yasaklamış. Orada da yine koca bir bürokrasi duvarı var. Onbeş dakikalık uçuş için neredeyse bölgedeki tüm kurumlardan onay alınmasını dahil eden bir izin sürecine girmek gerekiyor. Daha böyle bir sürü örnek yazabilirim, sorunlarla baş etme yöntemi ne yazık ki bu ülkede her kesimde aynı. Artık pes ettiğimi itiraf ediyorum, zaten gündelik hayatın içerisinde bir sürü sorunla boğuşurken bir de bürokrasi dehlizlerinde kaybolmak istemiyorum, benden bu kadar.
