2018'e Veda Ederken...

     Bu senenin son resmini dün çizmiş bulundum. Son zamanlarda yaşamış olduğum yoğunluk bağlantı problemleriyle de harmanlanınca sorumsuz bir çizer konumuna düşmüş olabilirim, ancak sayın okur bağlantı problemlerim çözülür çözülmez yeniden sahalara döneceğim konusunda söz verebilirim. Öncelikle güzel bir yıl geçirmiş olmanızı diliyorum. 2019'da her zamankinden çok okuyup, çizip, üreteceğimiz bir sene olur umarım. Ertelediğimiz, bir türlü yapamadığımız şeyleri belki bu sene yapabiliriz. Hayat her zaman sürprizlere gebe. Bakalım 2019'da kendimizi hangi maceralar içerisinde bulacağız. Hepimize mutlu yıllar!

Usk Istanbul Taksim Tünel Buluşması

     Bir süredir internet bağlantımla alakalı sorunlar yaşıyordum, bir öfke ile yapmamam gereken birşey yaptım ve internet aboneliğimi başıma gelecek olanlardan habersiz sonlandırdım. Nereden bilebilirdim, kötüye şükretmeyen iyiyi hiç bulamazmış. Galiba internet sağlayıcıma ettiğim ayıbı diğer sağlayıcılar da duymuş olacaklar ki uzun süre bağlantımızı yapmadılar, sonradan "ay biz sizi unutmuşuz ya" minvalinde bir açıklama yapmalarıyla yine sinirlerim bozuldu, yapmamam gereken bir şeyi yaptım ve yeni aboneliğimiz daha doğmadan öldü. Şimdi başka bir firmaya başvurumuzu yaptık, bugün itibari ile belgelerimizi gönderdik. Umarım internet tanrısı artık bizleri mblerinden, gblerinden mahrum bırakmaz. Bu uzun girişi yapma sebebim neden buralara bir süredir uğrayamadığımı sizlere anlatabilmekti. Sonradan "vay efendim bu blog okuyucusuna karşı hiç sorumlu değil, paylaşımlar çok düzensiz" diye dert yanmayın.

      Geçtiğimiz pazar günü bu senenin son buluşmasını gerçekleştirdik. Soğuk havada uyumaktan başka hiçbirşey yapmak istemediğim içi bu ara buluşmalarda iki resmin üzerine nadiren çıkabiliyorum. Bu sefer Tünel'deydik. Resimlerde bizim damgamızın yanında bir de St. Petersburg damgasını sizler de görmüşsünüzdür. Bu hafta St. Petersburg'dan bir misafirimiz vardı. Kendisiyle konuşurlen bir kere daha anladım ki bu ülkede güzel birşeyler yapmaya çalışmak çok zor. Ne yazık ki başarı bu ülkede en büyük nefret sebebi. 

Usk Istanbul Teşvikiye Buluşması

     Sürekli kamu spotu gibi yazılar yazmamdan bıkmış olan eşim dışında yegane okurumun uyarısıyla bu yazıma herhangi bir yerel yönetim birimine sitem, kamu spotu tadında bir sosyal mesaj veya genç arkadaşlarımıza bir nasihat olmadan devam etmek istiyorum. Takdir edersiniz ki bu benim için gerçekten zor bir şey olacak. Daha önce eleştiri oklarımı yöneltmediğim bir yazı hiç yazmamıştım. Fildişi kulemden -sanırım mekanın verdiği bir ruh halinden- ancak bu meyanda yazılar yazabiliyorum.

     Her ne kadar eleştiri ile yazıma başlayamasam da yazıma "bu hafta ...." diye başlayabilirim zannediyorum. Böylelikle en azından bir ritüeli bari yerine getirmiş olurum. Evet sayın okur, bu hafta Teşvikiye'deydik. Teşvikiye Camii bahçesinde buluşmayı planlarken birden karşımıza o şehrin her yanında görmeye alışkın olduğumuz, bizi yönetenlerin nasıl da bizleri düşündüğünün, hizmet aşkıyla yanıp tutuştuklarının, gönlümüzü fethetmek için hiçbir uğraştan kaçınmadıklarının göstergesi olan şantiye panellerini gördük. Camii bahçesi kapatılmamış, bir süreliğine daha iyi hizmet verebilmek adına hizmet dışı kalmıştı. Hal böyle olunca halihazırda hizmet verme ihtimali olan başka bir mekanın yolunu tuttuk.

     Karşımıza daha önce İtalyan sefareti olarak kullanılmış Maçka Teknik Lisesi çıktı. Tesadüfen veli toplantısının olduğu bir güne de denk gelince kimse ne yapıyorsunuz burada da demedi. Bir de sağ olsun Osman Amca'mız çay ikram edince o soğukta içimiz ısındı. 

     Bu buluşmayı özel kılan şey formatıydı. İki saatte dört resim yaparak eskiz turumuzu tamamlamamız gerekiyordu. Bayağıdır bu kadar hızlı çalışmamıştım. Sanırım bir saat kırk dakika içerisinde dört resim de tamamlandı.