6 Şubat Projesi kapsamında yaptığımız çizim buluşmalarının ikincisi de bu şekilde geçti. Bu buluşmada ben de bir çizim yapabildim sonunda. O kadar insan katkıda bulunurken çizim yapamasam üzülürdüm doğrusu. Bu sebeple kendimi vicdan azabı içerisinde bırakmamak adına ne kadar hiç sevmesem de fotoğraftan bir adet çizimi tamamlayabildim.
İşte Yeldeğirmeni buluşmasının son resmi, ilginç olan bu resmin buluşmada ilk çizdiğim resim olması. Bu durumlarda genelde resimleri çizdiğim sırayla paylaşmayı tercih ederim ancak nasıl olduysa bu resim araya kaynamış. Böylelikle 15 dk serisinin sonuna gelmiş oluyoruz.
Son dört beş buluşmadır resim yapmaya deli gibi üşeniyorum, bir türlü elim gitmiyor. Aslında son zamanlarda birçok konuda benzer şeyi yaşıyorum. İş yoğunluğunu genel olarak bahane olarak ileri sürsem de biraz motivasyonla alakalı sorunlar yaşadığım aşikar, geçen sene kendimi fazla sıktım, deli gibi sürekli çalıştım sonra bu sene bu şekilde üç aydır bir türlü programımı oturtamadım. Bunları yavaş yavaş yazarak değerlendiriyor olmak sanırım biraz bu süreci tamamladığıma da işaret ediyor olabilir. Her neyse Yel değirmeni buluşmamızdan bir resim daha, bu sefer çizim süresi 15 dk ile sınırlı kalınca sanırım bana iyi geldi, biraz tekrardan elim kağıda kaleme sarılmış oldu.
Bir önceki postta belgelemenin öneminden kısaca bahsetmiştik, bu postta çizerlere yine bu konuda birkaç küçük şey söylemek istiyorum. Herhangi bir noktada defterinizi açıp çizmeye başladığınızda aslında ne kadar önemli bir iş yaptığınızı artık anladığınızı düşünüyorum. Kimsenin umursamadığı, resmini çekilmeye değer bulmadığı bir sürü detayla defterlerimizi dolduruyoruz. Bunları yaparken resmin bir kenarına resmin çizildiği yere dair lokasyon ve zaman bilgisi eklemeyi kesinlikle unutmayın. Bazı durumlarda Google Earth programından yardım alarak çizdiğiniz noktanın coğrafi koordinatlarını da yazabilirsiniz resmin üzerine, ben son zamanlarda bu yolu tercih ediyorum.
Deprem sonrası çizim yapmak çoğu çizer arkadaşımızda takıntı haline geldi, kültürel mirasımızın parçası birçok yapı geride sadece toz bulutu bırakarak enkaza dönüşünce yaptığımız şeyin önemi bizi zihnimize yıldırım düşmüşe çevirdi. Hatta proje kapsamında çizmek istediğimiz yapılara ait fotoğraf arama girişimimiz esnasında kimi yapıların sadece berbat tanıtım broşürleri için çekilmiş fotoğraflarıyla baş başa kalınca çok daha kötü olduk. Belki geride yapılara ait kapsamlı çalışmalar bulabilmiş olsaydık daha rahat bir nefes alabilirdik kim bilir? İşte böyle düşünceler eşliğinde geçti deprem sonrası ilk buluşmamız. Biraz mevcut durumdan kopmak ve gündeme dair kendimize konuşma fırsatı vermemek adına her çizime 15 dk süre verdik. O yüzden önümüzdeki birkaç post boyunca gelecek resimler için şimdiden özür diliyorum.
Normalde en hızlı paylaştığım yazılar buluşma postları oluyordu ancak bu süreçte programımı en fazla tıkayan yazılar da bu yazılar oldu. Planlama sürecinde yapılacaklar listesine aldığım herhangi bir iş kalemini bahanesiz olarak yapmadığım veya üşenip ertelediğim durumlarda bir sonraki işten devam edemiyorum. Yapılabilirlik olarak işler benzer düzeylerde olunca niye bir öncekini yapmadan devam etmem gerektiğini düşünüp mantıklı bir cevap veremiyorum. Bu durumda bir sonraki iş de kalmış oluyor, sonrasında programa eklenen her bir iş kalemi de su akıntısının önüne yığılan kütüklerle aynı şekilde çalışıp koca bir ertelenmiş işler barajı oluşturuyor ve bu kalan işleri yapmaktan artık vazgeçmemi gerektirecek bir noktaya ulaşıyorum. Tam bu noktada cevaplanması gereken soru, ne pahasına olursa olsun o işler bitirilmeli mi, yoksa daha fazla programı mahvetmeden aradaki bu işleri tamamen atlayarak bir şekilde artık suyun normal bir debiyle akmasını mı sağlamalı? İşte bu sorular eşliğinde listede yer alan ilk postu paylaşıyorum, işte karşınızda Yeldeğirmeni buluşmasında çizmiş olduğu Aya Yorgi Rum Ortodoks Kilisesi'ne ait resim.
