Yıllardır bir yolunu bulup katılmak istediğim etkinliklerden biriydi Sivrihisar Hava Gösterileri (SHG Airshow). Her yıl filoya yeni yeni uçaklar eklendikçe bu etkinliğe kayıtsız kalmak günden güne zorlaşıyordu. Özellikle geçen sene Spitfire’ın da koleksiyona dahil edilmesiyle artık bu gösteriye herhangi bir bahane dolayısıyla katılmıyor olmak affedilmez bir şey hâline geldi.
Bir gün yine ıssızlığın ortasında ben arayacakken Tora beni aradı, konuyu açtığı anda öne süreceğim her türlü gitmeme sebebinin boş olacağının ikimiz de farkındaydık, zaten çok da direnme şansım yoktu. İkimizin de son derece düzensiz programına rağmen bir şekilde planlarımızı ayarlayıp gösterileri araya sıkıştırdık. Ve bu sanırım hayatta yaptığım ender doğru şeylerden biriydi.
Hayatımda mutlaka en az bir kez yaşamam gereken bir deneyimmiş bu. Onlarca yıl önce emekliye ayrılmış havacılık efsanelerini gökyüzünde yeniden görmek, motorlarını yeniden gökyüzünü yararken duymak tüyleri diken diken eden bir histi. Elimdeki sınırlı imkânlarla bolca fotoğraf ve video çekmeye çalıştım; hatta gösteri öncesinde araya bir tane de çizim sıkıştırdım.
Bu yaz biraz zor bir yaz oldu benim için, üstümden geçip gitti tüm ağırlığıyla. Hala toparlayabilmiş sayılmam ama en azından bu gösteri yaza güzel bir final oldu gibi. Çektiğim görüntüleri ancak kurgulayabildim ancak gün gün ekleyeceğim onları da, umarım bundan sonraki gösterilere de katılma fırsatı ve motivasyonu bulabilirim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder