İskelede Beklerken

     Ne zaman çizdiğim konusunda fikrimin olmadığı hızlı çizimlerden biri daha, belli ki bu resim çizileli bayağı olmuş, üzerindeki lekelere ve renklerin solmasına bakılırsa. Her sayfayı dörde bölerek çizme alışkanlığım yüzünden bir süredir defterlerim bitmiyor ve böyle aynı defterin içinden birkaç senelik çizimler çıkabiliyor artık.

ŞH. Kızıltoprak Vapuru

    Yakışıklı gemilerimizden bir diğeri de Kızıltoprak vapuru, bu resmi de yine Adalar İskelesi'nin üst katından çizmiştim. Sanırım çoğu vapuru izlemek için en güzel lokasyon orası olabilir. Bayağıdır aklımda bir vapur albümü oluşturma fikri var ancak harekete geçmeye yıllardır üşeniyorum. Bu iskeleden çizim yaparken bu albüm için de fotoğraflar çektim ancak bakalım kim bilir ne zamana başlayabileceğim.

Küçük Ayasofya Camii Buluşması(09.11.2024)

     Şansımızın yaver gittiği buluşmalardan bir diğeri daha bu buluşma oldu. Normalde kara bulutların tahakkümü altında gri ve soğuk bir gökyüzüne bakarak çizim yapacağımızı düşünüyorduk buluşmayı planlarken, doğrusunu söylemek gerekirse buluşma sabahı yola çıkarken de deli gibi üşüyeceğimi düşünerek yola çıktım. Kış günü buluşup çizim yapma aşkıyla yanıp tutuşan arkadaşlarımıza çoğu zaman hayranlıkla bakıyorum, ne kadar zaman geçerse geçsin kışa alışma ihtimalim yok gibi, alışasım da yok doğrusu bu çileye. Ben yüreğimde güneşten kopmuş minik kor parçasıyla yazı beklerim seve seve. Neyse biz böyle yürek titreten bir soğuk beklerken Güneş Paşa'mın bize sürprizi varmış, bahardan da değil yazdan kalma son ışıklarını saklamış bize. İçimizi ısıttı buluşma günü, normalde çizesim yoktu ancak sırf güneş "boşa mı ısıttım lan koca gezegeni?" diye öfkelenir düşüncesiyle kağıda kaleme sarıldım. Ortaya da şöyle bir şeyler çıktı.

Kayaköy, Fethiye Çizimleri

    Bu aralar genelde Fabriano Venezia A5 defterimi hep yanımda taşıyorum ancak son günlerde defter bir türlü bitmeyince farkettim ki her bir sayfayı ikiye bölüp defteri arkalı önlü kullanırsam zaten bitirme ihtimalim pek de yokmuş.48 yaprak defterin daha ancak 16 yaprağı dolmuş. Hal böyle olunca biraz soğudum Fabriano Venezia defterimden, bu aralar daha hızlı biter belki diye küçük sarı defterimle geziyorum. Kayaköy'de çizim yaparken de büyük defterle olan hesaplaşmam sürüyordu ve bu sebeple çıkartıp efendi efendi küçük defterime çizdim bir şeyler. İşte o günden geriye kalan bazı anlar...

Amynthas'ın Kaya Mezarı

    Tatilden kalan güzel anılardan biri de kaya mezarlarında gezinmek oldu. En güzeli elbette Amythas'ın kiydi, Karmati Arman'ın videolarında bir yerde Amynthas'ın isminin geçtiğine eminim ama hangi bölümde geçtiğine dair en ufak bir fikrim yok, başlıklarından da bulamadım. Kanal bir kaç defa kapandı açıldı derken sonunda bir sürü video sessize alındığı için arşive eski videolara dalmak farz oldu. Kayaların içine oyulmuş mezar yerini görünce hayran kalmamak elde değil, bayram günü ziyaretçi akını hemen öncesi alana vardığımız için hızlıca photo-scan edem dedim yapıyı ancak, turist akını fotoğraflarımı heba etmiş, sonuç beklediğim kadar iyi olmadı, tarama biraz başarısızlıkla sonuçlanmış gibi görünüyor. Şimdilik elimde sadece çizim ve bol miktarda fotoğraf var.

Akyaka, Kadın Azmağı Çizimi

     Birkaç ay önce sanırım hayatımın bu bölümünü kapatıyorum gibi hissediyorum yazmıştım, insan geleceği göremese de bazı durumlarda hissedebiliyor demek ki. Yedi yıldan sonra meğerse çalıştığım iş yerini değiştiriyormuşum, bu uzun zamandır istediğim bir değişim olsa da yenilik her zaman bir miktar belirsizliği de bünyesinde barındırabiliyor. Normalde kendimi çok fazla çalıştığım iş üzerinden tanımlamayı tercih eden bir insan değilim ama normal bir günün üçte birini uykuya, üçte birini de işe gittiği için genelde işle alakalı değişimler insanın yaşantısına da büyük değişimler olarak etki edebiliyor. Şimdilik bir miktar heyecanlıyım, yapacağım işle alakalı da son derece heyecanlıyım, bayağıdır aynı şeyleri tekrarlıyordum eski iş yerimde, o parsel tutanaklarına biraz daha bakarsam delirecekmişim gibi hissetmeye başlamıştım. Gelecek ay başlayacak olmam haricinde şimdilik sorunsuz bir geçiş olacağa benziyor. Bakalım gelecek bize neler getiriyor?..

Atatürk Kültür Merkezi Buluşması(12.10.2024)

 

     En yakınımızdaki yerler bazen en son ziyaret ettiklerimiz oluyor; Atatürk Kültür Merkezi de bizim için böyle bir yerdi. Mekanı merak etsek de çizecek bir şey bulamama ihtimali, bu buluşmayı bir süre ertelememize sebep oldu. Ancak "Acaba ne çizeceğiz?" diye düşünürken, kendimizi bir anda etkileyici bir perspektif yolculuğunun içinde bulduk. Yapının koridorları ve merdivenlerinde ufuk çizgilerimiz iç içe geçti; tek kaçışlı, üç kaçışlı derken farklı perspektif modellerini deneme şansı yakaladık. Çizerlerimizin ele aldığı sahneler perspektif açısından bir dizi zorluk barındırsa da her biriyle baş etmenin bir yolunu bulduk. Buluşma sonunda biraz üşümüş olsak da bu kadar çok kaçış noktasını başarıyla ele alabilmiş olmanın gururuyla günü tamamladık.

St. Joseph Fransız Lisesi Buluşması(15.09.2024) - 2

     Bir doğa tarihi müzerine en çok yakışacak arkadaşlardan birisi de T-Rex maketidir diye düşünüyorsunuzdur sizler de eminim benim gibi. Bu maketi okulun öğrencileri yapmış o yüzden de daha değerli göründü gözüme, sonra acaba eve de benzer boyutlarda yapsam eşim ne der acaba falan diye düşündüm, derken aklıma eşimi ikna etme yolunda atılabilecek adımlar geldi. Sonunda önce elimdeki maketleri bitirmem gerektiği yönünde beni uyararak aklın yoluna davet eden iç sesime kulak verdim. Bu düşünceler elbette resimlerimi tamamladıktan sonra zihnime akın etmiş olan düşüncelerdi, bu sebeple sakın sizleri çizimsiz bırakacağımı düşünmeyin, işte müzeye girer girmez çizmiş olduğum Hipopotam kafatası ve çılgın karga.

St. Joseph Fransız Lisesi Buluşması(15.09.2024)

    Buluşma yazılarını genellikle uzun bir süre sonra yazdığım için o güne dair hafızamda kalan detaylar sınırlı olabiliyor. Bu yazı da maalesef benzer bir durumda kalmış olabilir. Ancak St. Joseph Lisesi'nin her yıl düzenlediği Petit Pain Festivali'nde okulun Doğa Tarihi Müzesi'nin ziyarete açılacağı duyurulduğunda duyduğum heyecanı ve merakı hala hatırlıyorum. Yine de beklentilerimi fazla yükseltmemek adına kendimi biraz da olsa frenlemeye çalışmıştım.

    Buluşma günü, başka bir yerde vakit kaybetmeden doğrudan müze bölümüne yöneldim. Çizer arkadaşlarımın da müzeye dalıp gitmiş olduklarını fark ettim. Ben geç kalmış olmama rağmen herkes hala büyük bir hayranlıkla sergilenen tabiat eserlerini inceliyor ve çizmeye çalışıyordu. Tahnit edilmiş hayvanlar, iskeletler ve fosiller karşısında gözlerimizi alamadık.

    Bu alanın ne kadarının mevcut koleksiyonlardan oluştuğunu tam olarak bilmiyorum; ancak sergilenen her bir parçanın görülmeye ve incelenmeye değer olduğunu rahatlıkla söyleyebilirim. Bu ilham verici müzede emeği olan her bir kahramanı tebrik etmek gerekir diye düşünüyorum.

ŞH. Beykoz Vapuru

    Farkında olmadan bayağı çizim birikmiş kenarda köşede, pek fazla çizmiyor olduğumu düşünürken defterim pek de öyle olmadığı konusunda beni biraz ikna eder gibi oldu. Resimlerden ilki bu çizim, büyük ihtimalle bir şehir hatları buluşmasında Kadıköy'deki Adalar İskelesi'nin üst katındaki kafeden çizilmiştir diye düşünüyorum.