Bu hafta çok enteresan bir eskiz buluşması yaptık. Beşiktaş Deniz Müzesi'nin derinliklerine daldık. Bu müzeyi ne kadar övsem azdır. Müzenin eski hali de çok güzeldi ancak yeni binası ve bu yeni binada sergilenme imkanı bulan eserlerle birlikte müze gerçek bir donanma müzesine dönüştü. Bu sebepten bu müzede yapımında, yaşatılmasında, korunmasında emeği geçen herkese çok büyük şükran borçluyum. Bununla birlikte hiçbir ortamda bu kadar rahat çizim yapma imkanımız olmadı. Rahat rahat koridorlarda çizim yaptık, tüm çalışanlar bizlerle ilgilendiler, rahatsız etmemek için neredeyse parmaklarının ucunda gezdiler. Bizlerin böyle bir müzeye sahip olmamızı sağladıkları için başta Deniz Kuvvetleri Komutanlığına, Deniz Müzesi Komutanlığına ve müzedeki her çalışana teşekkür ediyoruz.
 |
| Müzede camekanların içine bakarken ben.. |
Teşekkür faslından sonra Jules Verne faslına geçebiliriz zannediyorum. Bu müze ve Koç Müzesi'ne her girişimde, elimde değil kendimi Denizler Altında 20.000 Fersah kitabının içine kaçmış gibi hissediyorum. Ne çizeceğimi şaşırıyorum. Bu sefer dalış ekipmanlarına yoğunlaştım. Yeni yeni Yerindeçizer olmama rağmen, bu seferlik yeminimi bozdum(merak etmeyin arkadaşlar kafamda kaşarlı poğaça parçaladılar) ve eski yeni Yerindeçizer gibi mürekkepli kalemle çizdim. Bazen eski yeni yerinde çizere ihtiyacım olmuyor değil. Kendisini yakın arkadaşlarım da pek severlerdi ancak her güzel şeyin bir sonu olduğu gibi onun da başına pek güzel şeyler gelmedi. Şimdi kim bilir hangi kitabın, hangi satırında takılmakla meşguldür kendisi. Biliyorum çok konuştum haddimi aştım, ancak böyle bir çizim gününü ne kadar anlatsam azdır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder