Hayaletli Ev

     İlkokula başladığım günlerde okul yolu üzerinde, tam köşede küçük bahçeli bir ev vardı. Bu evin en garip özelliği etrafta her zaman bir yaşanmışlık olmasına rağmen asla ve asla orada yaşayan kimseyi görmemiş olmamızdı. Değişik saatlerde evin etrafında olmamıza rağmen karşımıza ev ahalisinden kimse çıkmamıştı. Ancak garip bir biçimde evin etrafından insan izleri de eksik olmuyordu. Bir şekilde camlar hep temizdi, küçük bahçeyi otlar sarmıyordu. Yine de pencereler hep karanlıktı, içeride kimseler görünmüyordu. Aynı yolu paylaştığım arkadaşlarla bu konunun içinden çıkamayıp evin adını hayaletli eve çıkarmıştık. Her çocuk gibi biz de bunu bir yerden sonra gerçek sanmaya başladık. Evin yanından yalnız geçerken içimiz ürperiyor, adımlarımız hızlanıyordu. Resmini yaptığım bu artık terk edilmiş barakayı çizerken de aklım o günlere gitti. Hatta daha da fazlasını yaptım ve Google Earth sokak görünümünden evi de buldum tekrardan. İlginç bir biçimde hemen hemen değişen hiçbir şey yok. Hatta rengi bile aynı duruyor. Hatırasını yaşatmak adına evin de görüntüsünü aşağıya bırakıyorum. Kim bilir belki hala evin yanından geçen çocuklar ufaktan tırsıyordur.