İçinden geçtiğimiz şu son on günlük süreçte eminim sizlerin de gördükleriniz karşısında çaresiz hissetmekten ruh haliniz dengesini tamamıyla yitirdi. İtfaiye araçlarına ait siren sesleri yangın alanlarında yaşamıyor olsak dahi ekranları kapattıktan saatler sonra bile beynimizin içinde yankılanmaya devam etti. Hala sönmeye direnen bölgeler var, ekipler çalışmalarını sürdürüyor bildiğimiz kadarıyla, ancak umarım yangınlar daha fazla devam etmez ve bu son yangınlar ders çıkardığımız facialar arasına girer.
Bugün daha fazla bu konudan bahsetmeyeceğim, bu gerginliğin arasında güzel bir şey oldu. Ekip arkadaşlarımızın tamamı sonunda aşıya ulaşabilir hale gelince yavaştan buluşmalara başlamaya karar verdik. Sanki aradan asırlar geçmiş gibi hissederken buluşma yerinde toplanınca her şeye rağmen hepimizin yüreğinde çizim ateşinin hala fırtınalar kopardığını hissetmek zor olmadı. Konuşacak bir sürü birikmiş konu vardı, açıkçası zaten dikkati dağınık biri olarak çizime odaklanmak beni bayağı zorladı. Böyle güzel bir günde yıllardır çizmek istediğim binayı da çizmiş oldum sonunda. Resim beni pek tatmin etmese de binaya olan sevgim daha da arttı. İlk fırsatta tekrardan çizmeyi denemeyi düşünüyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder